Ο χορός των τεράτων

Επί πολλά χρόνια έχουμε προσπαθήσει να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι Πειραιά επιτέλους θέλουμε», ποια πόλη ονειρευόμαστε, τι θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις στον Πειραιά, ο χειρότερος εχθρός είναι ο κακός εαυτός μας, υπό την έννοια ότι σ’ αυτή την πόλη ούτε να ομογενοποιήσουμε τις απόψεις μπορέσαμε ποτέ, ούτε εντέλει να ομονοήσουμε - ακόμα και να εντοπίσουμε που διαφωνούμε δεν καταφέραμε, γεγονός αν μη τι άλλο τραγικό για μια πόλη που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται με αυταρέσκεια ως το «μεγάλο λιμάνι», η μητροπολιτική νησιωτική πρωτεύουσα της χώρας.
Την ίδια ώρα όμως, για να μην μένουμε στο αυτομαστίγωμά μας, βλέπουμε -όχι με έκπληξη- ότι περισσότερο και από εμάς, ετούτη την πόλη, αυτό το λιμάνι, το πολεμάει με λύσσα ακατανόητη το ίδιο το ΚΡΑΤΟΣ.
Αναφέρομαι σε ένα νέο μεγάλο ζήτημα που έχει προκύψει, ένα θέμα καταστροφικό για τον Πειραιά, στο οποίο για μια ακόμη φορά το κεντρικό κράτος κάνει ότι γουστάρει χωρίς να ρωτάει κανέναν, χωρίς να υπολογίζει την τοπική κοινωνία και τους εκπροσώπους της, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις που την αφορούν.
Το ζήτημα έχει να κάνει με τον ΟΣΕ, που μέσω της ΓΑΙΟΣΕ, με το έτσι θέλω και εντελώς μουλωχτά, θέλει να δημιουργήσει ένα ακόμα τσιμεντένιο «τέρας» στη μπούκα του λιμανιού, «Εμπορικό κέντρο 40.000 τετραγωνικών», όπως θορυβωδώς ανακοίνωσε ο Οργανισμός.
Ώστε έτσι λοιπόν! Ένα ακόμα τσιμεντένιο τέρας σχεδιάζεται δίπλα μας, μπροστά μας…. γα το καλό μας, για εμάς, πάλι χωρίς εμάς!
Ένα ακόμα άγριο τσιμεντάρισμα προωθείται στην πόλη από το ίδιο το κράτος που οφείλει να προστατεύσει την πόλη με το λιγότερο ανά κάτοικο πράσινο, χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα!
Άλλη μια πρωτοβουλία μεγάλης εμβέλειας που επιβαρύνει το λιμάνι, από μια αμιγώς κρατική εταιρία, χωρίς καμιά προηγούμενη συνεννόηση, καμιά διαβούλευση με την ίδια την πόλη, χωρίς την οφειλόμενη συνεργασία με τα θεσμικά όργανά, τους φορείς, τους εκλεγμένους συμπολίτες μας στη Νομαρχία και το Δήμο!
Ωραία και πολύ εκσυγχρονιστική άποψη περί ανάπτυξης, εντέλει περί δημοκρατίας έχουν οι άνθρωποι του ΟΣΕ, μα την αλήθεια!
Επί της ουσίας τώρα, η σκληρή αλήθεια για το θέμα, γιατί αυτό είναι που μας αφορά και μας καίει:
Ο Δήμος Πειραιά, κατεξοχήν αρμόδιος εκ του νόμου για το μεγαλύτερο σκέλος της «Φαρ-ουεστ-ικής» αυτής επένδυσης δεν ρωτήθηκε καθόλου. Ποτέ.
Ωστόσο, αν δεν το γνωρίζουν οι κύριοι του ΟΣΕ, ας μάθουν ότι στο «φιλέτο» όπου θέλουν να φυτρώσουν το νέο τους τέρας δεν υπάρχει καθορισμένος συντελεστής δόμησης. Και αυτό το συντελεστή τον καθορίζει ο δήμος Πειραιά.
Πως λοιπόν προχωρούν χωρίς να έχουν αυτό το καθοριστικό για την επένδυση στοιχείο; Από που βγάζουν το συμπέρασμα ότι η δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο θα συναινέσουν εκ των υστέρων στο τερατούργημα που σχεδιάζουν;
Ο δήμος Πειραιά επίσης έχει την αρμοδιότητα αδειοδότησης σε αυτή την περίπτωση. Πως είναι σίγουροι αφού δεν έχουν κάνει τον απαιτούμενο διάλογο ότι θα πάρουν μια τέτοια άδεια που επιβαρύνει έτι περαιτέρω την πόλη και καταστρέφει τον υφιστάμενο και πανταχόθεν βαλλόμενο ιστό του Πειραιά;
Μήπως ποντάρουν σε άνωθεν παρέμβαση Σουφλιά, να κάνουν δηλαδή ερήμην της πόλης ότι αυτοί θέλουν;
Όμως, ούτε η Νομαρχία Πειραιά έχει ερωτηθεί, ούτε με αυτή έγινε διάλογος, ούτε εκεί υπάρχει μια υποτυπώδης ενημέρωση για τα σχέδια του ΟΣΕ.
Ερώτημα κρίσιμο: Θα κάνει ο ΟΣΕ το σχεδιαζόμενο τερατούργημά του χωρίς την απαιτούμενη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων;
Και από πού έχει τη βεβαιότητα ότι θα εγκριθεί μια τέτοια μελέτη; Ο νομάρχης Γιάννης Μίχας είναι κατηγορηματικός σε αυτό: «Μελέτη για εμπορικά μεγαθήρια στον ήδη επιβαρημένο ιστό της πόλης δεν πρόκειται να περάσει από το νομαρχιακό συμβούλιο, γιατί εκτός των άλλων τέτοιες κινήσεις δεν βοηθούν την επιχειρηματικότητα και το εμπόριο στην πόλη μας»! Ακούει ο ΟΣΕ;
Φυσικά, όχι μόνο δεν ρωτήθηκε ο εμπορικός σύλλογος, αλλά οι επανειλημμένες επιστολές του Προέδρου του Βασίλη Κορκίδη, καθώς και του ΕΒΕΠ προς τον ΟΣΕ για το μείζον αυτό ζήτημα, έμειναν επί σειρά ετών αναπάντητες, από διαφορετικές μάλιστα διοικήσεις. Μάλιστα υπήρξαν συγκεκριμένες προτάσεις για να γίνει εκεί η αγορά τροφίμων ή το νέο δικαστικό μέγαρο. Στα παλιά τους τα παπούτσια όμως…
Αξίζει εδώ να προστεθεί, ότι ανάλογα τερατοσχέδια με τον ΟΣΕ, έχει και ο γειτονικός ΗΣΑΠ που αναλόγως θέλει να εκμεταλλευθεί εμπορικά τους χώρους του σταθμού, δηλαδή να κάνουμε μια ολόκληρη περιοχή εμπορικό κέντρο, να κλείσουν έτσι όλα τα μαγαζιά του Πειραιά, και να δημιουργήσουμε μια σκοτεινή πόλη στην οποία θα φοβόμαστε να ξεμυτίσουμε όταν πέφτει ο ήλιος!
Αυτά συμβαίνουν στην «Ελλάς του 2009», στον Πειραιά, όταν το κράτος - νταβατζής επιμένει να ασελγεί εις βάρος των πολιτών, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές ανάγκες τους, κάνοντας τα όνειρα εφιάλτη για τις γενιές που έρχονται.
Μήπως πρέπει να ανασκουμπωθούμε για να σταματήσουν να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς;