Πάμε σαν άλλοτε…

Πρωτομαγιά. Άνοιξη… και καταχνιά. Η παλιά Μαγιάτικη ατμόσφαιρα έχει πάει προ πολλού περίπατο. Ο βραδιές μας δεν έχουν πια φεγγάρι. Και οι μέρες μας έχουν μια μουντάδα, μια μελαγχολία που πληγώνει. Τα παιδιά που χάθηκαν στους αγώνες, δεν βλέπουν συνέχεια. Δεν αισθάνονται δικαίωση. Ο αγώνας συνεχίζεται -έτσι πρέπει. Αλλά η ελπίδα, δεν μένει πια εδώ. Ατέλειωτες οι προσβολές των σκληρά εργαζομένων πολιτών. Καθημερινός ο εμπαιγμός. Καθημερινή και η αγωνία για ένα αύριο που δεν φαίνεται φωτεινό. Άλλος ένας χαμένος Μάης. Περιμένουμε τώρα τα στάχια του καλοκαιρού. Αλλά κάτι πρέπει και εμείς να κάνουμε για να ξανάρθει το χαμόγελο στα χείλη μας. Γιατί αν καρτεράμε απ' τους μεγάλους, όσο κι αν κλαίμε, δεν θα κάνει ποτέ ξαστεριά. Και ο άλλος Μάης θα είναι σίγουρα χειρότερος...

Οι σωτήρες…

Ο δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε κάθε όριο. Και αποδεικνύει περίτρανα ότι η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε έλεγχο. Το 2004 ο Αλογοσκούφης μας πήγε σε «απογραφή» και επιτήρηση… για να σωθούμε. Αλλά το 2009, αυτός και ο Παπαθανασίου μας οδηγούν ομαδικά στον Καιάδα της Ευρωπαϊκής περιφρόνησης. Κοινώς, μας δούλεψαν άγρια. Σίγουρα απέτυχαν παταγωδώς. Το έχουν άραγε κατανοήσει ή θέλουν κι’ άλλο χρόνο;

Ο αγώνας των Λιμενικών

Καλή δουλειά κάνει ο Πρόεδρος των Λιμενικών Γιώργος Δριβάκος και οι συνεργάτες του και αυτό φάνηκε καθαρά, για μια ακόμη φορά, με το πετυχημένο 10ο συνέδριο της Ομοσπονδίας τους που έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Αιδηψό. Το σύνθημα του συνεδρίου «Με όραμα και ευθύνη σχεδιάζουμε, προτείνουμε, διεκδικούμε, για τον άνθρωπο, την κοινωνία και τον Λιμενικό», σίγουρα δείχνει ότι οι λιμενικοί βλέπουν στην αποστολή τους με ευαισθησία και τον χαρακτήρα της κοινωνικό, ΥΠΕΡ των πολιτών, κάτι που καταγράφεται στα θετικά της δράσης τους.
Μεταξύ των άλλων όμως -και για να μην ξεχνιόμαστε- αποφασίστηκε και αγωνιστική κινητοποίηση το δεύτερο δεκαήμερο του Μαΐου, για να την «ακούσουν» οι υπεύθυνοι του ΥΕΝ και ο κ. Παπαληγούρας που κωφεύουν στα δίκαια αιτήματα των λιμενικών. Στο συνέδριο πάντως οι αντιπρόσωποι στο σύνολό τους, εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την κυβερνητική πολιτική που απαξιώνει μέρα τη μέρα το Λιμενικό Σώμα και το οδηγεί στο μαρασμό, με την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωσή του.
Παιδιά, βαστάτε γερά…

«Οργώνει» ο Μίχας

Οργώνει τη χώρα από άκρου εις άκρον ο Νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας. Ως συντονιστής του εκλογικού αγώνα του ΠΑΣΟΚ, συνεργάζεται με όλα τα στελέχη για να δημιουργηθεί η καλύτερη διάταξη δυνάμεων ώστε να έρθει το μεγαλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Το Σαββατοκύριακο βρέθηκε στην Κρήτη -Ηράκλειο και Λασίθι- όπου είχε συσκέψεις με κομματικούς παράγοντες, αλλά και με αγρότες που τον υποδέχθηκαν θερμά, ανταποδίδοντας τη φιλοξενία του, όταν βρέθηκαν με τα τρακτέρ διωκόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά.
Ο Γιάννης Μίχας αθόρυβα και μεθοδικά, εργάζεται για το ΠΑΣΟΚ, δικαιώνοντας τον Γιώργο Παπανδρέου που τον εμπιστεύθηκε και ο Πρόεδρος που βλέπει και ενημερώνεται δεν πρόκειται να το ξεχάσει.

Πολλά τα λεφτά…

Κάποιοι δημοσκόποι οργιάζουν. Και έχουν τρελάνει τον κόσμο ολόκληρο με τα αποτελέσματά τους. Μυρίζονται τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται. Αλλά συγκρατούν τα γκέμια. Βλέπεις, πέντε ολόκληρα χρόνια «τα λεφτά ήταν πολλά» και υπάρχουν ανειλημμένες υποχρεώσεις! Έτσι, την ώρα που ο κόσμος βογκάει και βρίσκεται στο καναβάτσο, αυτοί θέλουν να αποσυνδέσουν τα χάλια από τα «Βατοπέδια». Πες - πες, σπρώχνουν τα μυαλά στο «όλοι ίδιοι είναι». Αλλά, ρε παιδιά της «κλιματιζόμενης γιάφκας», δεν είμαστε. Διαφέρουμε, ευτυχώς…

Καταγγελίες για την Ύδρα

Σημαντικές καταγγελίες για τα μεγάλα προβλήματα του Δήμου Ύδρας και τη στάση του δημάρχου Κώστα Αναστόπουλου που σχετίζονται με τη διαφάνεια στο μείζον θέμα της καθαριότητας, θέτει ο Υδραίος Πρόεδρος του δικτύου μικρών ελληνικών νησιών Λευτέρης Κεχαγιόγλου, καταγγέλλοντας ουσιαστικά τη δημοτική αρχή του νησιού.
Ο Λευτέρης Κεχαγιόγλου θέτει, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω ζητήματα αιχμής εδώ και τρεις μήνες χωρίς να έχει λάβει απαντήσεις:
«* Γιατί η δημοτική επιχείρηση ΑΔΕΠΥ στον προηγούμενο μειοδοτικό διαγωνισμό της καθαριότητας έτους 2008, δεν κήρυξε το διαγωνισμό άγονο ώστε να έχει και δεύτερη έγκυρη προσφορά κατά 160.000 ευρώ φθηνότερη;
* Πώς διαχειρίζεται ο δήμος μας το υπόλοιπο 1.500.000 ευρώ από τα τέλη καθαριότητας για το 2009;
* Γιατί προχωρά μέσω της πλαγίου οδού (μέσω ΑΔΕΠΥ) σε διαγωνισμούς που αναθέτουν την καθαριότητα σε ιδιώτη;
* Γιατί δεν ενισχύεται η μόνιμη διεύθυνση του Δήμου Καθαριότητας με προσλήψεις μόνιμων υπαλλήλων του Δήμου;
* Γιατί στη νέα σύμβαση καθαριότητας έτους 2009 δεν προβλέπεται ακριβώς το ποσόν και οι λεπτομέρειες της ποινικής ρήτρας;
* Με ποιες διαδικασίες επιλέγει προσωπικά ο Δήμαρχος το 50% των εργαζομένων για την καθαριότητα, όπως αναφέρετε στην προκήρυξη καθαριότητας;
* Πώς και με ποια κριτήρια έχει γίνει ο μερισμός, τι εργαζόμενους προτείνει ο Δήμαρχος και τι ο Γενικός Διευθυντής της ΑΔΕΠΥ;
* Γιατί ο όρος 9 στη συγκεκριμένη προκήρυξη είναι τόσο ασαφής πού αφήνει στη κρίση του Δήμαρχου ακόμη και τη χρησιμοποίηση προσωπικού καθαριότητας όπου αλλού το ζητήσει ο δήμαρχος;
* Γιατί δεν δημιουργείται νομικό πρόσωπο το οποίο θα αποτελείτε αποκλειστικά από Yδραίους με κοινωνικά κριτήρια, που θα αναλάβει την καθαριότητα του νησιού μας έως να συμπληρωθούν οι νόμιμες και μόνιμες θέσεις υδραίων εργαζομένων σε διεύθυνση καθαριότητας του Δήμου μας;
* Τι ενέργειες έχουν γίνει προς την κατεύθυνση δημιουργίας Διεύθυνσης καθαριότητας στο δήμο μας τα τελευταία χρόνια;»

Θα απαντήσει ποτέ ο κ. Αναστόπουλος, ή θα προτιμήσει τη σιωπή που στην περίπτωσή μας δεν είναι χρυσός;

Εξουσιολάγνοι…

Δυο εικόνες, δύο πραγματικότητες: Από τη μια η κυβέρνηση πολώνει το κλίμα, αθωώνει τους Παυλίδηδες (μετά τους Βατοπεδινούς) και τα δίνει όλα για να μην ξεκολλήσει από την εξουσία. Αδιαφορεί για όλα τ’ άλλα. Από την άλλη όμως υπάρχει η σκληρή καθημερινή πραγματικότητα. Οι τράπεζες που απομυζούν τους πολίτες και οι φτωχοί που περιμένουν από τα συσσίτια του Ιερώνυμου. Κάποιοι βλέπουν την πραγματικότητα ως εικονική. Και οι άλλοι τη βιώνουν στο πετσί τους. Δύο κόσμοι χωριστά…

Μπράβο στον Υδραίο…

Να και μια ενέργεια που έγινε γρήγορα και σωστά και αξίζει να επαινεθεί. Η Αντιδημαρχία Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πειραιά και ο Αντιδήμαρχος Γιάννης Υδραίος μετά την δυσάρεστη είδηση της διάρρηξης στο Σχολείο Παιδιών Ναυτικών με ειδικές ανάγκες «Αργώ», και σε συνεννόηση με την Πρόεδρο κ. Παπαστυλιανού, θα προβεί στην αγορά και χορήγηση των τριών ηλεκτρονικών υπολογιστών που εκλάπησαν, προκειμένου να λειτουργήσει άμεσα και εύρυθμα το σχολείο. Επιπροσθέτως, θα εγκαταστήσει σύστημα συναγερμού προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια συμβάντα στο μέλλον.
Μπράβο στο Γιάννη Υδραίο, γιατί κινείται με ευαισθησία.

Κινέζικα...

Το λιμάνι, ανάμεσα σε όλα τα στραβά, συνεχίζει την περιδίνησή του. Η απόφαση να δοθούν τα «φιλέτα» από το ελληνικό κράτος στο Κινέζικο, δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση πρόοδο. Είναι σαφές ότι εγκαταλείφθηκε η ανάπτυξη στο πλαίσιο της απαραίτητης εθνικής στρατηγικής. Και αυτό θα το πληρώσει ακριβά ο Πειραιάς για μια ακόμη φορά.

Τρελά πράματα…

Βλέπω αυτές τις μέρες στην T.V. το βουλευτή Β’ Πειραιά και Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. Γιάννη Τραγάκη να διαρρηγνύει τα ιμάτια του. Για το Βατοπαίδι, τον Παυλίδη και όλα τα κακά. Και πραγματικά αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Είναι δυνατόν να υπερασπίζεται φαύλες καταστάσεις για να μη θιγεί «το κόμμα»; Είναι δυνατόν να κλείνει αυτός και οι άλλοι τα μάτια στην αλήθεια, όσο πικρή κι’ αν είναι; Και σκέφτομαι και το άλλο: Αν με τέτοια ζέση υπερασπίζονταν τα Πειραϊκά δίκαια, αλλιώς θα ήταν η κατάσταση στον παραμελημένο Πειραιά. Αλλά…

Ένοχοι…

Μας ζάλισαν με τον Παυλίδη τους. Το αν θα παραπεμφθεί ή όχι, τείνει να γίνει εθνικό ζήτημα. Το μέγα θέμα όμως δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στην ουσία -αφού ούτως ή άλλως στην Ελλάδα οι πολιτικοί δεν τιμωρούνται. Βρίσκεται στην πελώρια πολιτική ευθύνη του Παυλίδη και της Ν.Δ. οι οποίοι, μαζί, διέλυσαν το Αιγαίο και κατέστησαν τη χώρα όμηρο των Μανούσηδων. Εδώ ο Παυλίδης είναι ξεκάθαρα ένοχος. Και δεν περιμένουμε καμιά παραπομπή να μας το επιβεβαιώσει…

Ταληροφονιάδες…

Η Ανάσταση της ταλαιπωρίας. Άλλη μια έξοδος προς την περιφέρεια έγινε περιπέτεια για τους ζαβλακωμένους κατοίκους της Αττικής. Ουρές χιλιομέτρων σχηματίστηκαν στα διόδια. Κούραση και χάος. Οι ιδιώτες ταληροφονιάδες «επενδυτές» των διοδίων, συνέβαλαν τα μάλα στο μαρτύριο των χιλιάδων οδηγών. Αν το κράτος δεν είχε παραδώσει και αυτά τα κλειδιά έναντι πινακίου φακής, θα μπορούσε ο κοσμάκης να κάνει καλύτερο Πάσχα, χωρίς να του κάτσει το αρνί στο στόμα. Ας προσέχαμε με τους τύπους που μπλέξαμε. Τα δώσανε όλα στους εργολάβους και εμείς θα πληρώνουμε μέχρι να αναχωρήσουμε για τον άλλο κόσμο…

Ωχαδερφισμός…

Ωραία η Ανάσταση και οι ευχές, αλλά το να μένουμε εκεί δεν έχει πια νόημα. Η ουσία βρίσκεται στις πράξεις και στο περιεχόμενο των παρεμβάσεων. Αυτό αφορά πρωτίστως την οργανωμένη πολιτεία σε όλες τις εκφάνσεις της. Αλλά και τον καθένα χωριστά, στο πως λειτουργεί και για το διπλανό του, για τον πλησίον που λέγαμε παλιά και χριστιανικά. Η εποχή μας, δυστυχώς δεν φημίζεται για την αλληλεγγύη της. Το σύστημα παράγει συνεχώς ωχαδερφισμό. Και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα πολιτισμού πλέον, που οφείλουμε να το αλλάξουμε…

Ο χορός των τεράτων

Επί πολλά χρόνια έχουμε προσπαθήσει να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι Πειραιά επιτέλους θέλουμε», ποια πόλη ονειρευόμαστε, τι θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις στον Πειραιά, ο χειρότερος εχθρός είναι ο κακός εαυτός μας, υπό την έννοια ότι σ’ αυτή την πόλη ούτε να ομογενοποιήσουμε τις απόψεις μπορέσαμε ποτέ, ούτε εντέλει να ομονοήσουμε - ακόμα και να εντοπίσουμε που διαφωνούμε δεν καταφέραμε, γεγονός αν μη τι άλλο τραγικό για μια πόλη που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται με αυταρέσκεια ως το «μεγάλο λιμάνι», η μητροπολιτική νησιωτική πρωτεύουσα της χώρας.
Την ίδια ώρα όμως, για να μην μένουμε στο αυτομαστίγωμά μας, βλέπουμε -όχι με έκπληξη- ότι περισσότερο και από εμάς, ετούτη την πόλη, αυτό το λιμάνι, το πολεμάει με λύσσα ακατανόητη το ίδιο το ΚΡΑΤΟΣ.
Αναφέρομαι σε ένα νέο μεγάλο ζήτημα που έχει προκύψει, ένα θέμα καταστροφικό για τον Πειραιά, στο οποίο για μια ακόμη φορά το κεντρικό κράτος κάνει ότι γουστάρει χωρίς να ρωτάει κανέναν, χωρίς να υπολογίζει την τοπική κοινωνία και τους εκπροσώπους της, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις που την αφορούν.
Το ζήτημα έχει να κάνει με τον ΟΣΕ, που μέσω της ΓΑΙΟΣΕ, με το έτσι θέλω και εντελώς μουλωχτά, θέλει να δημιουργήσει ένα ακόμα τσιμεντένιο «τέρας» στη μπούκα του λιμανιού, «Εμπορικό κέντρο 40.000 τετραγωνικών», όπως θορυβωδώς ανακοίνωσε ο Οργανισμός.
Ώστε έτσι λοιπόν! Ένα ακόμα τσιμεντένιο τέρας σχεδιάζεται δίπλα μας, μπροστά μας…. γα το καλό μας, για εμάς, πάλι χωρίς εμάς!
Ένα ακόμα άγριο τσιμεντάρισμα προωθείται στην πόλη από το ίδιο το κράτος που οφείλει να προστατεύσει την πόλη με το λιγότερο ανά κάτοικο πράσινο, χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα!
Άλλη μια πρωτοβουλία μεγάλης εμβέλειας που επιβαρύνει το λιμάνι, από μια αμιγώς κρατική εταιρία, χωρίς καμιά προηγούμενη συνεννόηση, καμιά διαβούλευση με την ίδια την πόλη, χωρίς την οφειλόμενη συνεργασία με τα θεσμικά όργανά, τους φορείς, τους εκλεγμένους συμπολίτες μας στη Νομαρχία και το Δήμο!
Ωραία και πολύ εκσυγχρονιστική άποψη περί ανάπτυξης, εντέλει περί δημοκρατίας έχουν οι άνθρωποι του ΟΣΕ, μα την αλήθεια!
Επί της ουσίας τώρα, η σκληρή αλήθεια για το θέμα, γιατί αυτό είναι που μας αφορά και μας καίει:
Ο Δήμος Πειραιά, κατεξοχήν αρμόδιος εκ του νόμου για το μεγαλύτερο σκέλος της «Φαρ-ουεστ-ικής» αυτής επένδυσης δεν ρωτήθηκε καθόλου. Ποτέ.
Ωστόσο, αν δεν το γνωρίζουν οι κύριοι του ΟΣΕ, ας μάθουν ότι στο «φιλέτο» όπου θέλουν να φυτρώσουν το νέο τους τέρας δεν υπάρχει καθορισμένος συντελεστής δόμησης. Και αυτό το συντελεστή τον καθορίζει ο δήμος Πειραιά.
Πως λοιπόν προχωρούν χωρίς να έχουν αυτό το καθοριστικό για την επένδυση στοιχείο; Από που βγάζουν το συμπέρασμα ότι η δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο θα συναινέσουν εκ των υστέρων στο τερατούργημα που σχεδιάζουν;
Ο δήμος Πειραιά επίσης έχει την αρμοδιότητα αδειοδότησης σε αυτή την περίπτωση. Πως είναι σίγουροι αφού δεν έχουν κάνει τον απαιτούμενο διάλογο ότι θα πάρουν μια τέτοια άδεια που επιβαρύνει έτι περαιτέρω την πόλη και καταστρέφει τον υφιστάμενο και πανταχόθεν βαλλόμενο ιστό του Πειραιά;
Μήπως ποντάρουν σε άνωθεν παρέμβαση Σουφλιά, να κάνουν δηλαδή ερήμην της πόλης ότι αυτοί θέλουν;
Όμως, ούτε η Νομαρχία Πειραιά έχει ερωτηθεί, ούτε με αυτή έγινε διάλογος, ούτε εκεί υπάρχει μια υποτυπώδης ενημέρωση για τα σχέδια του ΟΣΕ.
Ερώτημα κρίσιμο: Θα κάνει ο ΟΣΕ το σχεδιαζόμενο τερατούργημά του χωρίς την απαιτούμενη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων;
Και από πού έχει τη βεβαιότητα ότι θα εγκριθεί μια τέτοια μελέτη; Ο νομάρχης Γιάννης Μίχας είναι κατηγορηματικός σε αυτό: «Μελέτη για εμπορικά μεγαθήρια στον ήδη επιβαρημένο ιστό της πόλης δεν πρόκειται να περάσει από το νομαρχιακό συμβούλιο, γιατί εκτός των άλλων τέτοιες κινήσεις δεν βοηθούν την επιχειρηματικότητα και το εμπόριο στην πόλη μας»! Ακούει ο ΟΣΕ;
Φυσικά, όχι μόνο δεν ρωτήθηκε ο εμπορικός σύλλογος, αλλά οι επανειλημμένες επιστολές του Προέδρου του Βασίλη Κορκίδη, καθώς και του ΕΒΕΠ προς τον ΟΣΕ για το μείζον αυτό ζήτημα, έμειναν επί σειρά ετών αναπάντητες, από διαφορετικές μάλιστα διοικήσεις. Μάλιστα υπήρξαν συγκεκριμένες προτάσεις για να γίνει εκεί η αγορά τροφίμων ή το νέο δικαστικό μέγαρο. Στα παλιά τους τα παπούτσια όμως…
Αξίζει εδώ να προστεθεί, ότι ανάλογα τερατοσχέδια με τον ΟΣΕ, έχει και ο γειτονικός ΗΣΑΠ που αναλόγως θέλει να εκμεταλλευθεί εμπορικά τους χώρους του σταθμού, δηλαδή να κάνουμε μια ολόκληρη περιοχή εμπορικό κέντρο, να κλείσουν έτσι όλα τα μαγαζιά του Πειραιά, και να δημιουργήσουμε μια σκοτεινή πόλη στην οποία θα φοβόμαστε να ξεμυτίσουμε όταν πέφτει ο ήλιος!
Αυτά συμβαίνουν στην «Ελλάς του 2009», στον Πειραιά, όταν το κράτος - νταβατζής επιμένει να ασελγεί εις βάρος των πολιτών, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές ανάγκες τους, κάνοντας τα όνειρα εφιάλτη για τις γενιές που έρχονται.
Μήπως πρέπει να ανασκουμπωθούμε για να σταματήσουν να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς;

Ζητείται ελπίς…

Της κοινωνίας η διαφορά διευρύνεται. Και αυτές τις εορταστικές μέρες αναδεικνύεται εκκωφαντικά. Η καμπάνα χτυπάει πάντα για τα ίδια θύματα. Τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Τους απανταχού καταφρονεμένους που συνεχίζουν να μην έχουν στον ήλιο μοίρα. Οι πομπώδεις διακηρύξεις και τα «μέτρα» των κυβερνώντων ακούγονται σαν πένθιμο εμβατήριο στα αυτιά των πεσμένων. Οι φτωχοί συνωστίζονται στο αιώνιο καναβάτσο τους. Και οι ιαχές των βολεμένων της εξέδρας καλύπτουν το γοερό τους κλάμα. Στο στημένο στοίχημα πάντα κερδίζουν οι ίδιοι. Η Ανάσταση άργησε ακόμα ένα χρόνο. Ζητείται ελπίς…