«Δεν μου αρέσει και δεν θέλω να κουνάμε συνέχεια το δάχτυλό μας στους εργαζόμενους, στους μισθωτούς, στους δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί θα μας κουνήσουν κι εκείνοι τα πέντε δάχτυλα, ξέρετε πως, κάποια στιγμή». Λόγια του Δημήτρη Ρέππα που δείχνουν το τι συμβαίνει ακριβώς σήμερα και την αγωνία των στελεχών που δεν έχουν αποκοπεί από τον απλό πολίτη και την δύσκολη καθημερινότητά του.
Προσυπογράφω, με μια προσθήκη:
Τα δάχτυλα είναι πέντε και πέντε, δέκα το σύνολο και αν ανοίξουν δεν ξανακλείνουν εύκολα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου