Παζάρια…

Το ίδιο παραμύθι ακούμε πολλά χρόνια για το παζάρι του Πειραιά. Όλοι λένε και δεν κάνουν τίποτα και η τριτοκοσμική εικόνα παραμένει. Η ουσία είναι μία: Ναι, να υπάρχει παζάρι και εδώ, αλλά όχι εντός της πόλης. Σε μια άκρη, να μην ενοχλεί, να μην εμποδίζει, να μην κάνει Ουγκάντα τον Πειραιά. Επιπλέον, ο δήμος να εισπράττει, διότι τα δύο τελευταία χρόνια δεν έλαβε τίποτα. Γιατί άραγε;

Δ.Χ.

Ήταν απολύτως φυσικό και αναμενόμενο να επιστρατευθούν οι ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ. Ακριβώς αυτό το Δ.Χ είναι το στοιχείο που υπαγορεύει ντάλα καλοκαίρι μεγαλύτερη ευαισθησία και προσήλωση στο κοινό συμφέρον. Γιατί εκτός από τους Δελταχήδες και τα δικό τους προσωπικό συμφέρον, υπάρχει και το Δημόσιο συμφέρον, το οποίο όλοι πρώτα απ’ όλα οφείλουν να υπηρετούν…

Μαύρη τρύπα…

Οι ελεγκτές πιάνουν δουλειά οσονούπω σε όλους τους δήμους. Τα χρέη που έχουν σωρευτεί είναι αστρονομικά, αφού σχεδόν όλοι οι δήμοι λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα και «όπως κάτσει» επί δεκαετίες. Δήμαρχοι και τοπικά στελέχη δανείζονταν όσα και όπως ήθελαν και τώρα καλούνται οι επόμενες γενιές να φορτωθούν τεράστια βάρη. Και να σκεφτείς, σπουδαίο έργο δεν έγινε πουθενά…

Δάσκαλοι…

Η είδηση είναι απίστευτη αλλά αληθινή: 244 εφοριακοί δεν υπέβαλαν φορολογική δήλωση την προηγούμενη τριετία! Είναι δυνατόν άνθρωποι που είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του κράτους και κυνηγάνε έσοδα, να επιλέγουν να είναι αόρατοι απέναντι στην ίδια τους την αποστολή; Και μετά εμείς να λέμε ότι φταίει το ΔΝΤ, οι Ευρωπαίοι μπαμπούλες και όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς για τα χάλια μας;

Εύνοιες…

Οι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων και το μπλοκάρισμα που προκαλούν στην αγορά είναι αψευδής μάρτυρας των δεινών του μεταπολιτευτικού κράτους που καλείται να κλείσει το φαύλο κύκλο του. Προνομιούχοι επί δεκαετίες -με εκκίνηση χουντικές χαριστικές άδειες του χαρτόσημου- ενοχλούνται που τελειώνει το πάρτι τους. Όμως δεν δικαιούνται δια να ομιλούν -καλά την «ταράτσωναν» επί δεκαετίες στις πλάτες των υπολοίπων…

Η καρδιά…

Αναγκαία ή λιγότερο αναγκαία τα μέτρα συμμαζέματος των άθλιων οικονομικών του κράτους που η Ν.Δ. κληροδότησε στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ως εδώ. Τώρα είναι ανάγκη η κυβέρνηση να θέσει σε εφαρμογή διαφορετικές πολιτικές ελάφρυνσης του βαλλόμενου πολίτη, που δεν φταίει σε τίποτα για τις διαχρονικές αρπαγές των ισχυρών που βούλιαξαν τη χώρα. Η καρδιά του ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξαναχτυπήσει αριστερά…

Άσχετος…

Ο Αγγέλου, διευθυντής ορχήστρας του Μαξίμου επί Καραμανλή, ουσιαστικά έκανε αποκαλυπτήρια απολογούμενος. Μας είπε ότι ο πρωθυπουργός ήταν παντελώς άσχετος με την αλληλογραφία του, δεν ενημερωνόταν για τίποτα, δεν είχε ιδέα για τίποτα, δηλαδή ήταν πρωθυπουργός «για τα μάτια του κόσμου». Εάν αυτό αληθεύει, τότε ξαναγίνεται επίκαιρο το παλιό ερώτημα του θείου του, ολίγον διαφοροποιημένο: «Ποιος κυβερνούσε αυτό τον τόπο»;

Πίκρα…

Φίλος οδοντίατρος μου είπε ότι στο ΙΚΑ Πειραιά, οι γιατροί κουβαλάνε από τα ιατρεία τους ότι μπορούν. Από γάζες μέχρι βαμβάκι, ενώ με δικά τους λεφτά πληρώνουν μικρές επιδιορθώσεις μηχανημάτων! Ναι, αυτή είναι η πικρή αλήθεια, όταν στα δημόσια νοσοκομεία έγινε πάρτι κλοπής και ρεμούλας. Αυτό είναι που πρέπει να σταματήσει, γιατί σε λίγο οι κλέφτες θα αγοράσουν και τη χώρα…

Σκοτάδι…

Κατακαλόκαιρο και η χώρα πάγωσε από την είδηση της εκτέλεσης του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Ποιοι είχαν λόγους να στήσουν καρτέρι θανάτου σε ένα νέο δημοσιογράφο; Ποιες οι διασυνδέσεις και οι διαδρομές των εκτελεστών και τι εξυπηρετεί μια τέτοια αιματηρή φίμωση; Η ανεξάρτητη δημοσιογραφία είναι που θέλει ενίσχυση. Οι σκοτεινές διαδρομές δεν μπορούν ποτέ να την σταματήσουν…

Ο δρόμος…

Το ότι ο Πόρος και ο Πειραιάς ήταν για μια ολόκληρη εβδομάδα στο επίκεντρο των εξελίξεων, είναι κέρδος για μια περιοχή που αναζητά διέξοδο και σωσίβιο στην καταιγίδα της αφασίας. Το «Συμπόσιο της Σύμης» τελείωσε, αλλά έδειξε τον… άλλο δρόμο για την ανάδειξη του Πειραιά και των νησιών. Το δρόμο των γεγονότων που θα βγάλουν τον πάλαι ποτέ κραταιό Πειραιά από την παραλυσία…

Ωραία πρωτοβουλία…

Να που στον Πειραιά δεν είναι όλα μαύρα. Να που υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται την εικόνα του και επίσημα στελέχη που φροντίζουν να αλλάξουν τα πράγματα, έστω με μικρούς αλλά ισχυρούς συμβολισμούς.Η κάλυψη επτά σημείων του λιμανιού με εικόνες της θάλασσας -έργο Ανωμερίτη- δίνει άλλη όψη στο λιμανίσιο μας έμπα - έβγα. Στα χείλη μας, επιτέλους, έσκασε ένα μικρό χαμόγελο…

Γελοιότητες…

Η μη ανάδειξη του Κονώνειου τείχους και των αρχαιοτήτων της Πειραϊκής είναι όντως θέμα και μέγα σκάνδαλο. Πριν πέντε χρόνια έκλεισαν τα εκεί καταστήματα για να αρχίσουν ανασκαφές, αλλά τίποτα δεν έγινε. Εντωμεταξύ, η περιοχή κατέληξε σκουπιδότοπος, οι Πειραιώτες στερήθηκαν έναν ωραίο περίπατο και οι επαγγελματίες καταδικάστηκαν. Συμπέρασμα: Δεν πάει άλλο, η τσαπατσουλιά βλάπτει τον Πειραιά…

Οικοδεσπότες… και συμβολισμοί

Ένα ολόκληρο νησί είναι στο πόδι για το «συμπόσιο της Σύμης» που εφέτος γίνεται στο δικό μας Πόρο με επιλογή Παπανδρέου. Δεκάδες σημαντικές προσωπικότητες της πολιτικής και της οικονομίας βρίσκονται στο νησί και οι συζητήσεις προκαλούν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, κάτι που μας βάζει στο χάρτη.
Ευχαριστημένος ο πρωθυπουργός από την πορεία των εργασιών, αλλά και από την καλή φιλοξενία, για την οποία φρόντισε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια ο Νομάρχης Πειραιά μέλος του πολιτικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μίχας.
Μπορεί το συμπόσιο να άρχιζε τη Δευτέρα αλλά όλα ήταν στην εντέλεια από το Σάββατο -ο Γιάννης Μίχας σε συνεργασία με τους επιτελείς του Προέδρου, μανούλα στα οργανωτικά, δεν άφησε τίποτα στην τύχη του, αποσπώντας τα συγχαρητήρια του Γιώργου Παπανδρέου. Πέμπτη, την τελευταία μέρα των εργασιών, η Νομαρχία θα παραθέσει επίσημο γεύμα στους υψηλούς προσκεκλημένους, στο οποίο για πρώτη φορά θα παρευρεθούν και οι βουλευτές της περιφέρειας, ενώ στο περιθώριο σίγουρα θα συζητηθούν και τα μεγάλα ζητήματα, αλλά και τα εκλογικά που έρχονται.
Κάτι μου λέει, ότι η επιλογή Παπανδρέου να γίνει εφέτος το συμπόσιο της Σύμης στη θάλασσα του Πειραιά, έχει το συμβολισμό της. Λίγη αναμονή και οι ειδήσεις έρχονται για την Περιφέρεια…

Αισιοδοξία…

Τα δύο θετικά μνημόνια που επεξεργάζεται η κυβέρνηση όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, αναμένονται με ενδιαφέρον. Σίγουρα τώρα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά ένα «δίχτυ κοινωνικής προστασίας». Αναμφισβήτητα και το ζήτημα της ανάπτυξης καίει την αγορά και δεν σηκώνει αναβολές. Συνεπώς, κάτι καλό μπορεί και πρέπει να γεννηθεί…

Σπίθα…

Το «συμπόσιο της Σύμης» ξεκίνησε στον Πόρο. Με απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό forum φιλοξενείται σε Πειραϊκά ύδατα. Το ζήτημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς τα τελευταία χρόνια κανένας δεν σκέφτηκε καν να δημιουργήσει ένα γεγονός, να ανάψει μια σπίθα για να ξαναβάλει τον Πειραιά και τα νησιά του στο επίκεντρο. Κάτι αλλάζει προς το καλύτερο…

Διαβατήρια…

Τα κόμματα διστάζουν να δώσουν τα περίφημα «χρίσματα» στους δήμους. Τα «εργαλεία» των δημοσκοπήσεων δεν μπορούν πια να ακτινογραφήσουν τη λαϊκή ψυχή. Έτσι, τα «χρίσματα» έχουν μικρή σημασία και ίσως αποδειχθούν διαβατήριο ήττας για εκείνους που λεηλάτησαν τις τοπικές κοινωνίες και τώρα ελπίζουν στην εύνοια του κόμματος για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Η ώρα της κρίσεως πλησιάζει για τους εφιάλτες των ονείρων και τους εμπόρους της κομματικής κάρτας

Το νήμα…

Η απώλεια του Γιάννη Παπασπύρου, μοιραία ξύπνησε μνήμες και οδήγησε πολλούς στην αναγκαία επιστροφή στις ρίζες. Ο Πειραιάς που ξέραμε δεν υπάρχει, αλλά η ιστορία δεν παραγράφεται. Και η ζωή των ανθρώπων που την έγραψαν -όπως ο εκλιπών- είναι οδηγός και φάρος για να ενώσουμε ξανά το νήμα με τη φωτεινή πλευρά του παρελθόντος μας. Είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίσουμε και να πετύχουμε…

Δάχτυλα…

«Δεν μου αρέσει και δεν θέλω να κουνάμε συνέχεια το δάχτυλό μας στους εργαζόμενους, στους μισθωτούς, στους δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί θα μας κουνήσουν κι εκείνοι τα πέντε δάχτυλα, ξέρετε πως, κάποια στιγμή».
Λόγια του Δημήτρη Ρέππα που δείχνουν το τι συμβαίνει ακριβώς σήμερα και την αγωνία των στελεχών που δεν έχουν αποκοπεί από τον απλό πολίτη και την δύσκολη καθημερινότητά του.
Προσυπογράφω, με μια προσθήκη:
Τα δάχτυλα είναι πέντε και πέντε, δέκα το σύνολο και αν ανοίξουν δεν ξανακλείνουν εύκολα...

Αντίο μπάρμπα Γιάννη...

Ο Πειραιάς έγινε φτωχότερος, αφού έχασε ένα από τα πιο λαμπρά και άξια παιδιά του.
Ο Γιάννης Παπασπύρου, παιδί του Πειραιά που ανέβηκε όλες τις βαθμίδες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του πρώτου λιμανιού, δεν είναι πια μαζί μας. Άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα το βράδυ και η είδηση του χαμού του σκόρπισε συγκίνηση και λύπη μεγάλη σε όλους ανεξαιρέτως τους Πειραιώτες.
Ο Γιάννης Παπασπύρου, «ο μπάρμπα - Γιάννης μας», όπως τον αποκαλούσαν οι Πειραιώτες, καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο Αρκαδίας και γεννήθηκε στον Πειραιά το 1922, σε μια δύσκολη περίοδο όπου το μεταναστευτικό ρεύμα δημιουργούσε ένα άλλο Πειραιά, με προβλήματα, αλλά και αισιοδοξία, έναν Πειραιά που πρωταγωνίστησε.
Παιδί του μεσοπολέμου ο Γιάννης Παπασπύρου, από τα πρώτα κιόλας βήματά του έδειξε ευαισθησία για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας και γαλουχήθηκε με τις αξίες και τις αρχές της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, επιλέγοντας τους δρόμους του αγώνα και όχι την προσωπική του ευμάρεια.

Μια ταραγμένη και ωραία ζωή
Σπούδασε και έγινε καλός οικονομολόγος, αλλά μέσα του είχε πάντα την πολιτική ως προσφορά στον συνάνθρωπο, γι’ αυτό ταυτίστηκε με τους δημοκρατικούς αγώνες και την πορεία του Πειραιά, της πόλης που αγαπούσε καιν τόσο τον αγάπησε.
* Από τα πρώτα του βήματα ο Γιάννης Παπασπύρου συμμετείχε στο αντιδικτατορικό μαθητικό κίνημα κατά της 4ης Αυγούστου.
* Στην Κατοχή, ανέλαβε Πρόεδρος της «Πανσπουδαστικής Αθηνών» και για τη δράση του διώχτηκε.
* Το 1959 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος και το 1964 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής, με την Ένωση Κέντρου, ένα από τα νεώτερα και αγωνιστικότερα στελέχη στο πλευρό του Γεωργίου Παπανδρέου, του «Γέρου της Δημοκρατίας».
* Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, συνελήφθη δύο φορές, το 1967 και το 1968, και εκτοπίστηκε στη Φολέγανδρο, στη Τήλο, καθώς και στο στρατόπεδο Μακρακώμης.
* Οργανώθηκε και ανέλαβε μέλος της διοικούσης επιτροπής του ΠΑΚ στη Ελλάδα, σφυρηλατώντας μια στενή σχέση αγάπης και αφοσίωσης με τον Ανδρέα Παπανδρέου. * Μετά τη μεταπολίτευση, ο Γιάννης Παπασπύρου υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ και το 1974 εκλέχθηκε βουλευτής Α΄ Περιφέρειας Πειραιώς με το ΠΑΣΟΚ, του οποίου (κατά τη δεύτερη βουλευτική επανεκλογή του, το 1977) εκλέχθηκε και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου.
* Στην πρώτη κυβέρνηση της Αλλαγής, τον Οκτώβριο του 1981 ορκίστηκε υφυπουργός Εμπορίου.
* Στις δημοτικές εκλογές του 1982 αναδείχθηκε δήμαρχος του Πειραιά και έμεινε στην ιστορία ως ο καλύτερος μεταπολιτευτικός δήμαρχος, με έργο στις γειτονιές της πόλης, έργο που ακόμα και σήμερα συγκινεί τους δημότες..
* Επανεξελέγη βουλευτής, μέχρι το 1996 και πάντοτε ήταν μπροστά σε κάθε αγώνα για έναν καλύτερο Πειραιά.

Αποχαιρετισμός…
Η κηδεία του Γιάννη Παπασπύρου θα γίνει αύριο Τετάρτη, στις 3 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πειραιά, όπου αναμένεται λαϊκό προσκύνημα, καθώς οι Πειραιώτες ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ την προσφορά του και θα είναι εκεί για τον τελευταίο ασπασμό και αποχαιρετισμό.
Ο Γιάννης Παπασπύρου, «ο Μπάρμπα Γιάννης μας», ήταν η τελευταία πραγματική σημαία του Πειραιά που χάνουμε, του Πειραιά της αξιοπρέπειας, του Πειραιά των αγώνων, του Πειραιά που ξέρει να δίνει μάχες εμπροσθοφυλακής και να νικά.
Αντίο πατρίδα…

Αμνήμων…

Πολύ μουλωχτά προσπαθεί ο Σαμαράς να πλασάρει τη δήθεν δική του «λύση»
στα αδιέξοδα. Κόντρα στο μνημόνιο, χωρίς να μας λέει τι θα κάνει, όχι στο ασφαλιστικό, χωρίς να προτείνει λύσεις και ταυτόχρονα, συγχωροχάρτι στην Καραμανλική διακυβέρνηση που βούλιαξε τη χώρα. Προφανώς κάποιοι πιστεύουν ότι οι πεσμένοι στο καναβάτσο πολίτες απώλεσαν και τη μνήμη τους…

Το δίχτυ…

Όπως διαμορφώνονται σήμερα τα πράγματα στην κεντρική πολιτική, η αυτοδιοίκηση καλείται να παίξει πιο σημαντικό ρόλο. Να απλώσει, εκτός των άλλων, ένα δίχτυ προστασίας στους αναξιοπαθούντες, σε αυτούς που πληρώνουν πάλι τη νύφη. Να σταθεί δίπλα στον απλό πολίτη που είναι χαμένος και αισθάνεται ανυπεράσπιστος. Να ανατρέψει τη φθίνουσα κατάσταση και να δώσει αισιοδοξία και ελπίδα στο μη προνομιούχο…

Μάνατζερ…

Δε λέω, ας μπει και Μάνατζερ σε κάθε υπουργείο για να περιοριστεί η σπατάλη. Αλλά αφού υπάρχει υπουργός, υφυπουργός και γραμματείς, τι νόημα έχει αυτό το «καπέλο» και τι δείχνει; Ή είναι καλή και σοβαρή η πολιτική ομάδα, οπότε δεν χρειάζεται μπαμπούλα, ή είναι για τα μπάζα, οπότε να τοποθετηθεί άλλη. Η επικάλυψη αρμοδιοτήτων μπορεί και να μην βγει σε καλό. Στην Ελλάδα είμαστε…