Ο Ρεσβάνης κατά Φασούλα - Οικονομόπουλου

Ο ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΤΟ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟ
Έλυσε τελικά τη σιωπή του ο παραιτηθείς Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Πειραιά Κώστας Ρεσβάνης και με νέα επιστολή του προς τους συναδέλφους του δημοτικούς συμβούλους, επιτίθεται με σφοδρότητα στο δήμαρχο Παναγιώτη Φασούλα και τα «παρένθετα πρόσωπα» που διοικούν το δήμο Πειραιά. Οι δηλητηριώδεις αιχμές Ρεσβάνη καταλήγουν στην ανάγκη να βρει η δημοκρατική παράταξη… πρόσωπο να διεκδικήσει το δήμο Πειραιά!
Η γεμάτη μύδρους επιστολή Ρεσβάνη, έχει ως εξής:
«Η ενασχόλησή μου με την πολιτική δεν είναι ούτε αυτοσκοπός ούτε μέσο για την κοινωνική ανέλιξη και την οικονομική εξασφάλισή μου. Εισήλθα και παραμένω στην πολιτική με αγνά αισθήματα αλληλεγγύης και πρόθεση προσφοράς.
Μια πολιτική στην οποία δεν είναι δυνατόν η αλληλεγγύη μεταξύ των στελεχών κάποιας παράταξης να μετατρέπεται, δια της ανοχής, σε συνενοχή, παραφράζοντας και σχετική δήλωση του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως Θεόδωρου Πάγκαλου.
Αυτήν ακριβώς την ανοχή θέλησα να αποφύγω και με την παραίτησή μου από την θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά. Γιατί, αν παρέμενα στην θέση αυτή, υπό τις συνθήκες που έχουν πλέον διαμορφωθεί στον Δήμο Πειραιά, η ανοχή μου θα γινόταν πλέον συνενοχή. Συνενοχή στην πλήρη απαξίωση του Δημοτικού Συμβουλίου και των Δημοτικών Συμβούλων, συνενοχή στην κώφευση ενώπιον των προβλημάτων των εργαζομένων στο Δήμο Πειραιά, συνενοχή στην υποβάθμιση στην οποία έχει βυθιστεί η πόλη του Πειραιά και οι συμπολίτες μου.
Επί τριάμισι χρόνια προσπάθησα -και πιστεύω ότι επέτυχα- να φανώ αντάξιος των προσδοκιών εκείνων των συμπολιτών μου, οι οποίοι με τίμησαν με την ψήφο τους τόσο στις Δημοτικές όσο και στις τελευταίες Βουλευτικές εκλογές αλλά και αντάξιος της δικής σας εμπιστοσύνης, οι οποίοι με εκλέξατε δις στην θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και μάλιστα σχεδόν ομοφώνως.
Διεξήγαγα κατά την διάρκεια της θητείας μου 27 συνεδριάσεις το έτος 2007, 26 συνεδριάσεις το 2008, 31 συνεδριάσεις το 2009 και 10 συνεδριάσεις το 2010 μέχρι της παραιτήσεώς μου υπερβαίνοντας κατά πολύ των ελάχιστο εκ του Νόμου προβλεπόμενο ήτοι την μια συνεδρίαση ανά μήνα και όταν, ενδεικτικά, το 2006 επί της προηγουμένης Δημοτικής Αρχής διεξήχθησαν 22 συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.

Παντελώς απών
Όμως, η ανοχή, όπως προείπα, δεν πρέπει να γίνεται συνενοχή. Μου ήταν πλέον αδύνατον να συνδράμω στην περαιτέρω πορεία της Δημοτικής Αρχής από την θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.
* Της Δημοτικής Αρχής που ήταν παντελώς απούσα από τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου ήδη από την αρχή της θητείας της, γεγονός που, όπως καλά γνωρίζετε, με ανάγκαζε να αντιμετωπίζω σε κάθε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου τις δικαιολογημένες επιθέσεις της αντιπολιτεύσεως και ενίοτε μελών της παρατάξεώς μου.
* Της Δημοτικής Αρχής που δεν δυνήθηκε να κρατήσει ενωμένη την δημοτική μας παράταξη, οδήγησε Συμβούλους σε ανεξαρτητοποίηση ή διαγραφή και ανήγαγε παρένθετα και μη εκλεγμένα πρόσωπα σε ρυθμιστές των Δημοτικών πραγμάτων και οιονεί Δημάρχους.
* Της Δημοτικής Αρχής που βρισκόταν σε συνεχή αντιπαράθεση με τα σωματεία εργαζομένων στον Δήμο Πειραιά και την ΠΟΕ - ΟΤΑ και αρνιόταν τον οιονδήποτε διάλογο μαζί τους προκαλώντας αγανάκτηση στους εργαζομένους και συνεχείς κινητοποιήσεις, με απώτερο αποτέλεσμα την επιβάρυνση της καθημερινής ζωής των συμπολιτών μου.
* Της Δημοτικής Αρχής που τον τελευταίο χρόνο απομακρύνθηκε από το κεντρικό κτίριο του Δήμου Πειραιά και εγκαταστάθηκε σε κτίριο απομακρυσμένο από τις κεντρικές Υπηρεσίες του Δήμου χάνοντας και την οποιαδήποτε οπτική επαφή με τους πολίτες, τους εργαζομένους αλλά συχνότατα και με εμάς τους Δημοτικούς Συμβούλους, αφού ουσιαστική επαφή δεν υπήρχε ούτως ή άλλως.
* Οδήγησε την δημοτική μας παράταξη στο να είναι πλέον η μειοψηφία στο Δήμο Πειραιά και να αδυνατεί να περάσει αποφάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο.
* Την Δημοτική Αρχή, που πέρα από κάθε έννοια δημοκρατικότητας και συλλογικής διαχείρισης του Δήμου καθώς και εν αγνοία σας, στην συνεδρίαση της 21-4-2010 έφερε ως θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο την εκλογή Προέδρου στην ΔΕΠΑΠ Συμβούλου της μείζονος αντιπολιτεύσεως απαξιώνοντας έτσι άξια και ικανά στελέχη της πλειοψηφούσης παρατάξεώς , που για να διασώσουν την τιμή τους, αυτοπροτείνοντο εν μέσω Συμβουλίου για τις θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημοτικής Επιχείρησης παρά την αντίθετη εισήγηση του Δημάρχου.
* Την Δημοτική Αρχή που εδώ και επτά (7) μήνες έχει αφήσει ακέφαλη την ΔΕΠΑΠ και ταυτόχρονα επί εννέα (9) μήνες απλήρωτους τους εργαζομένους στην Δημοτική αυτή Επιχείρηση. Γι’ αυτόν άλλωστε το λόγο και στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 21-4-2010, η οποία διεκόπη λόγω ενστάσεως ελλείψεως απαρτίας και μετά από έξι (6) ώρες συνεδριάσεως, έθεσα απαράβατο όρο στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο να επανέλθουν από το Γραφείο Δημάρχου ως θέματα ημερησίας διατάξεως ο διορισμός Διοικήσεως της ΔΕΠΑΠ και η πληρωμή των εργαζομένων στην Δημοτική αυτή Επιχείρηση, κάτι το οποίο, μέχρι την ημέρα παραίτησής μου δεν είχε συμβεί .
* Την Δημοτική Αρχή που διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση κατά υπαλλήλων της Διευθύνσεως Δημοτικού Συμβουλίου, προκειμένου να διαπιστωθεί ποιος έκανε το «αμάρτημα» να εντάξει στα θέματα ημερησίας διατάξεως του Δημοτικού Συμβουλίου ζητήματα σχετικά με τους απλήρωτους υπαλλήλους Δημοτικής Επιχείρησης εκθέτοντας τόσο εμένα ως Πρόεδρο, που εκ του Νόμου είχα το δικαίωμα να τα εντάξω στην ημερήσια διάταξη, όσο και τον Πρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης. Στο χρονικό σημείο αυτό, προσωπικώς και λόγω της καταφανούς προσβολής προς το πρόσωπό μου, έθεσα προς τον κ. Δήμαρχο δήλωση παραιτήσεώς μου επικαλούμενος επαγγελματικούς λόγους -για να μην διαταραχθεί η ενότητα της παρατάξεώς μας- η οποία παραίτηση προφανώς δεν έγινε δεκτή.
* Την Δημοτική Αρχή που στην συνεδρίαση του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου του Μαϊου 2010 έχοντας διακόψει κάθε επικοινωνία τόσο με εμένα προσωπικά όσο και με την συντριπτική πλειοψηφία εσάς των Συμβούλων της παρατάξεως αδιαφόρησε παντελώς για το αν θα εγκρινόταν η λήψη νέου τοκοχρεωλυτικού δανείου, το οποίο ήταν απαραίτητο για να εξοφληθούν οι ληξιπρόθεσμες δόσεις προγενέστερου δανείου και να συνεχίσει η εκταμίευση του κεφαλαίου του προηγούμενου αυτού δανείου, προκειμένου να πληρωθούν οι εργαζόμενοι στο Δήμο. Και η οποία έγκριση δόθηκε μετά από προσωπικές μου εργώδεις προσπάθειες να πειστούν και ένιοι των συμβούλων της μειοψηφίας για την αναγκαιότητα λήψεως του δανείου, οι οποίοι -τελικώς- το εψήφισαν τονίζοντας ότι το πράττουν για «χάρη του Προέδρου», όπως καταγράφεται και στα πρακτικά.
* ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΘΕΩΡΗΣΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ ΟΜΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΟΤΙ ΘΕΩΡΕΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΥΠΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.
Τα πολιτικά αξιώματα δεν χαρίζονται. Τα πολιτικά αξιώματα κερδίζονται με συνεχή αγώνα για τα δίκαια των πολιτών. Συνεχή αγώνα που, αν δεν πιστεύεις σε αυτόν, κανένας δεν μπορεί να στον επιβάλει και καμία παράταξη δεν μπορεί να στον «πιστώσει» με δηλώσεις στήριξης.

Άλλο πρόσωπο!
Η εμπιστοσύνη των πολιτών κερδίζεται ίσως λόγω αναγνωρισιμότητος αλλά χάνεται με την παντελή απραξία. Χρειάζεται συνεχής επικοινωνία με τους πολίτες και όχι «απομόνωση» σε ένα στενό περιβάλλον παρένθετων προσώπων.
ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑ ΤΩΡΑ διότι κρίνω ότι το έργο που μου ανετέθη το επιτέλεσα στο ακέραιο επί 3,5 χρόνια. Γνωρίζω πως το εναπομείναν διάστημα το Δημοτικό Συμβούλιο θα εξαναγκαστεί να αναλωθεί σε λήψη αποφάσεων κυρίως προεκλογικού χαρακτήρα και εντυπωσιασμού, οι οποίες είναι αντίθετες τόσο στην δική μου όσο και στην δική σας πολιτική αλλά και την προσωπική αξιοπρέπεια και ηθική. αξιοπρέπεια και ηθική που μέχρι σήμερα έχω τηρήσει ανέπαφες απ’ όποια θεσμική θέση κατείχα ή κατέχω. Άλλωστε, ευκαιριακές αποφάσεις δεν αξίζουν στον Πειραιά, ο οποίος δικαιούται πολλά πράγματα. Κι’ εμείς του τα οφείλουμε.
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι μέσα από την Δημοκρατική Παράταξη μπορεί να υπάρξει λύση και σε επίπεδο επιλογής προσώπων για την διεκδίκηση του Δήμου Πειραιά αλλά και σε επίπεδο χάραξης πολιτικών για την βελτίωση της ζωής των Πειραιωτών και την έξοδο της πόλης μου από το τέλμα, στο οποίο έχει «καταδικαστεί» τόσα χρόνια. Και τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά προσωπικά, προς αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίζω να αγωνίζομαι καθημερινά, όπως άλλωστε αποδεδειγμένα έπραξα μέχρι σήμερα».