Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Οξυγόνο…

Ο καθένας μπορεί να έχει τις φιλοδοξίες του. Να θέλει να γίνει ή να ξαναγίνει δήμαρχος, Να πιστεύει ότι βολεύοντας την ματαιοδοξία του… σώζει τον Πειραιά. Να κοιτάζεται στον καθρέπτη και να βλέπει άλλον: Τον Ναπολέοντα, τον Κόμοδο ή τον Νέρωνα. Οι Πειραιώτες οφείλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους. Και πίσω από τη βιτρίνα να δουν το περιεχόμενο. Ο Πειραιάς δεν θέλει άλλες πριμαντόνες, ούτε αυτόκλητους σωτήρες. Χρειάζεται οξυγόνο και έργο μακριά από την σημερινή εικονική πραγματικότητα.

1 σχόλιο:

olgakapis είπε...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΗΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ¨ΠΡΙΜΑΝΤΟΝΕΣ¨ΚΑΙ ¨ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΕΣ¨.

Πικρές αλήθειες για τη διαχείριση των απορριμμάτων και το εργοστάσιο καύσης στο Σχιστό!

Η τοποθέτησή μου στην ημερίδα της δημοτικής παράταξης «Αλλάζουμε Κερατσίνι Δραπετσώνα - Επόμενη μέρα». Καταρχάς να πω… όχι άλλο κάρβουνο...