Το κυνήγι των μαγισσών

Για την «υπόθεση Ρεσάλτο» στο Κερατσίνι, η Δικαιοσύνη θα απαντήσει. Για τα πραγματικά περιστατικά. Ως τότε όμως οφείλουμε να πάρουμε θέση χωρίς υποκρισίες σε μερικά βασικά ζητήματα: Να πάρουμε θέση για τις ιδέες. Αν επιτρέπουμε δηλαδή την επιστροφή στην δίωξη της διαφορετικής άποψης. Της αντίθετης από την κυρίαρχη. Αν συνεχίζουμε την παράδοση να ενοχλούμαστε από τη διαφορετικότητα. Αν μας θέλγει, οριζοντίως, το κυνήγι μαγισσών, τώρα και σε επίπεδο γειτονιάς. Η περίπτωση Νιώτη, δείχνει ότι είμαστε ακόμα πολύ πίσω. Δεν λέμε όχι στη συλλογική, οικογενειακή ευθύνη. Δεν αντέχουμε τις διαφοροποιήσεις. Είμαστε πανέτοιμοι να λιθοβολήσουμε χωρίς διακρίσεις. Να διολισθήσουμε στην πολιτική Κατίνα που κρύβουμε μέσα μας.
Είχα ακούσει για το Κερατσινιώτικο «Ρεσάλτο». Δεν γνωρίζω καλά αυτούς τους συμπολίτες μου. Δεν γνωρίζω καλά τα παιδιά του Γρηγόρη Νιώτη.
Γνωρίζω όμως αρκετά καλά τον ίδιο. Τον εκτιμώ και τον τιμώ για τους αθόρυβους και δημιουργικούς αγώνες του. Σέβομαι τη διαδρομή του και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Και δεν δέχομαι να τον ρίχνουν βορά στους λύκους οι διαχρονικοί οσφυοκάμπτες και ασπόνδυλοι υπηρέτες της εξουσίας που έχουν κάνει το ξεκατίνιασμα εθνικό σπορ.
Ακόμα περισσότερο τον τιμώ, γιατί ΣΤΗΡΙΞΕ τα παιδιά (του), δεν οχυρώθηκε πίσω από την ωραία του καρέκλα και με αυτό τον τρόπο έδειξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, εκτός από αυτόν του χωρίς αγώνα και αιδώ διαρκώς ΗΤΤΗΜΕΝΟΥ…
Οφείλουμε όλοι, με αφορμή αυτή την ιστορία, να σκάψουμε πιο βαθιά, κάτω από τον πολιτικό αναλφαβητισμό μας. Ίσως έτσι αποτινάξουμε από πάνω μας τη σκόνη που καλύπτει την υποκρισία μας, ξύσουμε τη σκουριά μας και δώσουμε ελπιδοφόρες απαντήσεις στις γενιές που έρχονται, αποδεχόμενοι ότι ΜΑΖΙ μπορούμε να αλλάξουμε τον άθλιο κόσμο μας…